Filmy relacja mężczyzna-kobieta, artystka

Opowieść o pewnej kobiecie, która uwalnia się z kajdan przymusowego małżeństwa i postanawia zaspokoić swoje własne ambicje. Rozpoczyna samodzielną karierę artystyczną jako tancerka.

Polska, początek XXI wieku. Artystka wymykająca się zaszufladkowaniu i eksperymentujący muzyk. Dwójka outsiderów, których bardzo wiele ze sobą łączy. Androgyniczni, szczupli, bez włosów, często ubrani w identyczne uniseksy – wyglądają jak męska i żeńska wersja tej samej osoby. Ich stan zakochania przypomina perwersyjną wersję narcyzmu, bo, patrząc na kochanka, patrzą na własne odbicie. W ich relacji miłość przenika się ze sztuką. Intymnym wyznaniom i gestom nadana zostaje artystyczna forma. I odwrotnie – sztuka jest ich sposobem na życie emocjonalne. Żyją w stworzonym przez siebie świecie, w którym mogą wszystko projektować i kontrolować. Wszystko, oprócz własnych emocji.

Isabelle (Juliette Binoche) mieszka w Paryżu. Jest rozwiedzioną, samotną matką. Jako kobieta dojrzała wie, czego chce i wie, co może sama dać. Po latach rozczarowujących relacji, po raz kolejny próbuje znaleźć miłość. Chce odszukać tę jedyną, prawdziwą i do końca życia, chociaż chyba już przestała w nią wierzyć. Spotyka na swej drodze nowego mężczyznę, przy którym przeżywa skrajne emocje: od radości i nadziei po zagubienie i smutek.

W małej miejscowości kuracyjnej Krokovy Vary trzej przyjaciele – kierownik ośrodka rekreacyjnego, emerytowany major oraz ksiądz spędzają czas na dyskusjach filozoficznych i wspominaniu młodości, głównie swoich miłosnych podbojów. Los sprawia, że pojawia się ostatnia, być może, szansa na przeżycie miłosnej przygody. Do miasteczka przyjeżdża wóz cyrkowy, a w nim piękna dziewczyna Anna, która obudzi w bohaterach uśpione namiętności i wprowadzi element niepokoju do monotonnej egzystencji trójki przyjaciół.

Britt Calhoun, artystka samotnie wychowująca dziecko z Los Angeles, powraca do rodzinnego domu na Święto Dziękczynienia, aby naprawić swoje relacje z matką. Jeszcze nie wie, że matka cierpi na chorobę Alzheimera...

Osierocony w młodym wieku i nie znający własnej tożsamości młodzieniec wybiera drogę przestępstwa jako sposobu na życie. Pracuje dla bogatego mafioza imieniem Paul, a gangsterzy nazywają go "Master". Pewnego dnia Master spotyka porzucone dziecko i postanawia je przygarnąć. Ta decyzja odmienia jego życie, mężczyzna chce odtąd żyć uczciwie. Niestety okazuje się, że o dobrą i legalną pracę jest bardzo trudno. Kiedy już ma zamiar się poddać, przypadkowo staje się świadkiem molestowania pewnej kobiety i przychodzi jej na ratunek. Nieznajoma okazuje się być sławną artystką Roopadevi, która pragnąc się odwdzięczyć, daje Masterowi kredyt na otworzenie własnej działalności. Tymczasem Paul chce aby Master powrócił do niego, ale ten mu odmawia. Kilka dni później policja robi nalot na jego dom i go aresztują. Roopa i tym razem mu pomaga. Master zyskuje przy okazji nowego wroga w osobie chciwego i zazdrosnego mentora kobiety.

Młody naukowiec Einar Norsen (Jaque Catelain) chce popełnić samobójstwo z powodu odrzuconej miłości przez primadonnę Claires Lescot (Georgette Leblanc).

Brawurowa komedia o niemłodym i niespełnionym zawodowo małżeństwie aktorów z Hollywood. Emily (Ewa Wiśniewska) i Henry (Sławomir Orzechowski) całe życie marzyli o statusie gwiazd filmowych, pięknej posiadłości w Beverly Hills i bywaniu na oscarowych galach. Tymczasem ich rzeczywistość to skromny domek na przedmieściu, w którym wcielają się z werwą w swoje ukochane role (te, które zbudowali lata temu, grając w „Romeo i Julii”), dawno niewidziany dorosły syn i codzienne spotkania z Jeffem, który codziennie dostarcza im jedzenie. Kim naprawdę są Emily, Henry, Bill oraz Jeff? Nie ustalimy tego tak łatwo, bo w utworze Bohneta i Alexy’ego życie sprzęga się nierozerwalnie z teatrem, choroby wieku starczego (demencja) zaczynają wyznaczać rytm codzienności. Siłą komedii są dialogi. Zasadniczo niezwykle ciepłe, pełne humoru i dramatyzmu, a czasem złośliwe.

Justyna Bargielska opisuje konkretny moment w życiu Clary Schumann (w tej roli Aleksandra Justa), żony słynnego kompozytora, matki siódemki ich dzieci, która próbuje dociec, dlaczego przez ponad dwa lata nie pozwolono jej odwiedzić męża w sanatorium dla umysłowo chorych. Utwór przedstawia rozterki kobiety i porusza takie kwestie jak: szczęście, miłość, wrażliwość, sztuka. Ważnym elementem spektaklu jest udział w nim wybitnego pianisty Marka Brachy, wykonującego wybrane utwory Roberta i Clary Schumannów.